babylon : บล็อก
ตอนนี้เรากำลังวิ่งหนีความจริง เพื่อเข้าไปอยู่ในความฝัน
บางครั้งชีวิตจริงมันเจ็บปวดและเหนื่อยล้า มันทำให้เราไร้กำลัง
แม้ความฝันจะยังไม่ถึงฝันแต่ยิ่งเหนื่อยล้ามากเพียงใดเพียงหลับตาแล้วคิดถึงมัน
ก็อดยิ้มไม่ได้สักที แม้การก้าวเดินของเราจะย่างช้าแต่เราก็ยังไม่หยุดเดิน
เมื่อมือยังมีกำลังขายังก้าวเดินไหวสมองยังคิดอะไรดีๆได้อยู่ เมื่อนั้นสิ่งดีๆคงเกิดขึ้นแน่นอน
ขอเป็นกำลังใจให้กับฝันที่ยิ่งใหญ่ของทุกคนทั้งคนที่รู้จักหรือไม่รู้จักขอเป็นกำลังใจให้ครับ
เพิ่มเป็นเพื่อน
ส่งข้อความ