เหงากันบ้างใหม(ไม่ได้เขียนนานเขียนมั่ง)

 เคยใหมนั่งอยู่กลางร้านเหล้าคนอยู่รอบตัวเราเป็นร้อย มันก็ยังเหงา แม้จะมีผู้คนเยอะแค่ไหน

มันก้ไม่ได้ทำให้ใจเราอุ่นเลย มันคงมีแต่เสียงพูดในใจเรากับแก้วเบียร์แก้วเหล้าที่สะท้อนลุงแก่ๆหน้าเหี่ยวๆ

ที่ผิวหนังค่อยซูบซีดไปตามกาลเวลา ชีวิตคนเรามันคงไม่แตกต่างกับภาพเขียน

ยิ่งผ่านเวลาไปเนิ่นนานภาพๆนั้นมันจะมีคุณค่าและความหมายในตัวของมันเอง มันก็เหมือนชีวิตของมนุษย์เรา

ตัวเราจะมีคุณค่าหรือไม่มีคุณค่าลองเอาสิ่งต่างๆในอดีตมาสะท้อนในปัจจุบันเอา เราก็จะเห็นภาพในอนาคตได้เลย

สุดท้ายแล้วชีวิตคนเรามันผ่านไปทุกวันเราจะทำชีวิตให้มีความหมายได้อย่างไร มันอยู่ที่ตัวเราจะเลือกเดินทางไปแบบไหน

ก็คงไม่แตกต่างกับการล่องเรือไปตามกระแสน้ำ การปีนป่ายไปตามราวบันรถเมล์ที่ผุ้คนขวักไขว่

แค่เหงาๆอยากระบายตามประสาคนแก่ที่คิดถึงเรื่องเก่าๆ ว่าแต่พวกเราๆอย่าปล่อยเวลาให้แก่ไปตามเวลา

ควรมีสุขกายสุขใจหรือยอดวิชาติดตัวเราไปตามวัยนั้นๆ ชีวิตจะเป็นสุขปีหน้าจะขอลาบวช

ฝึกธรรมมะก่อนให้เย็นกายสบายใจ แล้วค่อยมาบรรจงระบายความเสียสติในบทเพลงต่อๆไป

คิดถึงจัง RUNAWAY สู้ต่อไป บิ๊ก.ปุ๋ย.ฟาง เพลงมาดีแล้วลุยเต็มที่เพื่อน

ว่างๆมาดวลเสียงเพลงกันใหม่ คิดถึงพวกเรา..............จากใจ รักพวกเรา RUNAWAY